داستان کاخ توپکاپی استانبول
سال 1453 میلادی بود که امپراتور 21 ساله عثمانی، بالاخره توانست امپراتوری بزرگ روم شرقی را از قسطنطنیه بیرون کند. سربازان رومی فقط 53 روز دوام آوردند و بعد دروازه شهر باز شد و امپراتوری روم سقوط کرد. سلطان محمدِ جوان بعد از این فتح، شد «سلطان محمد فاتح». او بعد از اینکه وارد قسطنطنیه شد، خودش را «قیصر جدید روم» نامید.
قیصر جدید بلافاصله دستور داد به مناسبت این فتح بزرگ، کاخی شاهانه برایش بسازند؛ آن هم روی خرابههای قلعه رومی که بین خلیج شاخ طلایی و دریای مرمره ساخته شده بود. کاخ جدید باید به بهترین شکل طراحی و ساخته میشد. برای همین از بهترین معماران آن زمان مثل «معمار سنان»، «آسم علی»، «داوودآقا» و «سرکیس بالیان» دعوت به همکاری شد. هرچند بیشتر دستور بود تا دعوت!
کار ساخت کاخ در سال 1459 میلادی شروع شد. سلطان تا آماده شدن کاخ جدید، در قصر کوچکتری که امروز به دانشگاه استانبول تبدیل شده، زندگی میکرد. بعد از آماده شدن کاخ، آن را «کاخ جدید» نامیدند تا با «کاخ قدیمی» در میدان بایزید، اشتباه گرفته نشود. البته خود سلطان محمد بیشتر از سه سال نتوانست در این کاخ زندگی کند؛ چون مرگ به سراغش آمد.
با این حال توپکاپی بعد از او، به مدت 400 سال محل سکونت و مرکز حکومت 24 سلطان عثمانی بود. تا قرن نوزدهم که سلطانهای عثمانی به بهانه تجددخواهی از این کاخ به قصر دلمه باغچه که به سبک قصرهای اروپایی ساخته شده بود، اسبابکشی کردند. این کاخ در سال ۱۹۲۴ میلادی به دستور آتاتورک به موزه تبدیل شد.
کاخ بزرگ توپکاپی شامل 4 حیاط است که اینجا به معرفی آنها میپردازیم.
حیاط اول، حیاط عمومی
این حیاطی است که همه مردم میتوانستند به آن وارد شوند و از خدمات آن استفاده کنند. یک بیمارستان، یک نانوایی، انبار مهمات، انبارهای ذخیرهسازی، چند خوابگاهها و کلیسای بیزانس در این حیاط قرار داشت. کسی غیر از سلطان حق نداشت سوار بر اسب وارد کاخ شود و همه باید پیاده از دروازه عبور میکردند.
حیاط دوم، حیاط نیمهخصوصی
مرکز امور تجاری امپراتوری عثمانی، حیاط دوم بود. دروازه ورود به این حیاط، «دروازه سلام» نامیده میشد. چون هر کس که از این دروازه عبور میکرد، باید به سلطان سلام و درود میفرستاد. دو برج مراقبت هم دو طرف دروازه قرار داشت و اگر کسی بی سلام وارد حیاط میشد، به او تذکر جدی میدادند. در حال حاضر به جای سلام، باید بلیط بدهید!
در این حیاط آشپزخانههای بزرگ قصر قرار داشت که حدود 900 آشپز در آن مشغول به کار بودند. آنها کار سختی بر عهده داشتند، چون بعضی مواقع تعداد ساکنان کاخ به 10 هزار نفر هم میرسید!
در سمت چپ حیاط، تالار شورای همایونی قرار داشت. اعضای این شورا، هر چند وقت یکبار دورهم جمع میشدند و درباره مسائل و مشکلات کشور صحبت و تصمیمگیری میکردند. سلطان هم بعضی وقتها در جلسه شرکت میکرد. البته نه به طور مستقیم. او پنهانی از طریق یک پنجره مشبک، به گفتگوهای آنها گوش میکرد.
دو مکان معروف در استانبول را با کلیک روی لینک های خیابان استقلال استانبول و میدان تکسیم ببینید.
حیاط سوم، حیاط خصوصی
سومین حیاط حریم شخصی سلطان بود. او بر روی تخت پادشاهی مینشست و فقط مقامات درجه یک و یا سفیران خارجی را به حضور میپذیرفت. کتابخانه سلطان احمد سوم و خوابگاه سربازان اعزامی به جنگ هم در این حیاط قرار دارد. خوابگاه اکنون به موزهای از لباسهای سلطنت عثمانی تبدیل شده است. در کنار اتاقهای امانتداری، خوابگاه اتاق خصوصی قرار داشت که در حال حاضر در آن پرترههایی از 36 سلطان عثمانی به نمایش گذاشته شده است.
حیاط چهارم، حیاط محرمانه
در قرن نوزدهم حیاط چهارم هم به کاخ توپکاپی اضافه شد که مخصوص تفریح و خوشگذارنی سلطان بود. دیگر کسی غیر از سلطان و خانوادهاش حق ورود به این حیاط را نداشت. از ساختمانهای این حیاط میتوان به عمارت مجیدیه، رستوران کونیالی و باغ لاله اشاره کرد.
شاپرک
آبان 14, 1399 از 3:49 ب.ظوای من عاشق کاخ توپکاپی و خرم سلطانم
پسندیدم3نیاز
اسفند 10, 1399 از 0:36 ق.ظخیلی خوب بود مرسی من خیلی خوشم میاد از کاخ توپکاپی
پسندیدم2